------------------------------------------------------
شاید ما در حال زندگی بر روی پوسته ی یک حباب در یک فضای یازده بعدی هستیم.
در سال 1994 شوک دیگری به دنیای علم وارد شد:
ادوارد ویتن گمان کردند که هر پنج نظریه ی ریسمان در واقع نظریه ی یکسانی هستند ولی تنها وقتی بعد یازدهمی را بیفزاییم.
از چشم انداز برتر بعد یازدهم هر پنج نظریه ی مختلف در یکی فرومی پاشیدند.
بلاخره این نظریه یگانه شد البته به شرط اینکه به قله ی بعد یازدهم جهان هستی صعود می کردیم.
اما بعد یازدهم کجاست؟
در بعد یازدهم شیء ریاضی جدیدی می تواند وجود داشته باشد.و آن همان غشاست.مثلا مانند رویه ی کره.
در اینجا مشاهده ی شگفت انگیزی رخ می داد:
اگر کسی از بعد یازدهم به بعد دهم سقوط کند هر پنج نظریه ی ریسمان ، با آغاز از یک غشا،پدیدار می شوند.
بنابراین هر پنج نظریه ی ریسمان تنها شیوه های متفاوتی برای بردن غشاء از یازده بعد به ده بعد بودند.
برای تجسم این ، یک توپ پلاستیکی را با کشی در استوای آن در نظر بگیرید.حالا با قیچی دو مرتبه توپ را می بریم، یک در بالا و یک در زیر کش.بنابراین بالا و پایین توپ از هم جدا می شوند.تنها چیزی که باقی می ماند آن کش است.یعنی ریسمان.
به همین ترتیب اگر بعد یازدهم را در هم فرورفته کنیم تنها چیزی که از غشاء باقی می ماند استوای آن است که همان ریسمان می باشد.
در واقع از نظر ریاضی پنج راه برای انجام این برش وجود دارد ، که پنج نظریه ی ریسمان مختلف در ده بعد را به ما می دهد.
بعد یازدهم جهان هستی تصویری تازه را از جهان به ما عرضه کرد.
همچنین مفهوم شگفت انگیزی درون آن نهفته بود:
شاید جهان هستی خودش غشایی باشد شناور در فضا زمانی یازده بعدی.
گذشته از آن الزامی نیست که همه ی این بعدها کوچک باشند.در واقع شاید برخی از این بعدها عملا نامتناهی باشد.
در نتیجه این امکان پیش می آید گه گیتی ما در بسگیتی دیگر گیتی ها وجود دارد.
تعداد زیادی حباب صابون یا غشای شناور را در نظر بگیرید.هر حباب صابون نمود یک جهان کامل است شناور در محیط بزرگ ترِ فوق فضایی یازده بعدی.
این حباب ها می توانند به دیگر حباب ها بپیوندند یا جدا شوند و حتی پا به وجود بگذارند و از میان بروند.
شاید ما بر روی پوسته ی تنها یکی از این جهان های حبابی زندگی می کنیم.
